Over aandachtstrekkers zoals de ATACMS-raketten, het HIMARS-wapensysteem en drones is al veel geschreven. Minder bekend is onder meer de Burevestnik. Dat is een Russisch kruisvluchtwapen dat je ook een kruisraket zou mogen noemen.
De Russische president Vladimir Poetin beweert namelijk dat de Burevestnik ook met nucleaire lading ‘gevoed’ kan worden. Ook kan hij grote afstanden afleggen, desnoods met een bochtige omweg. Daardoor wordt hij ongrijpbaar voor elke luchtafweer of preventief wapen.
De volgens Poetin “onoverwinnelijke” raket zou elke plek op aarde kunnen treffen. De eerste lanceerbasis zou sinds een week klaar voor gebruik zijn. Waar die is, weet (bijna) niemand. De een zegt ver weg, op Nova Zembla. Anderen zeggen in Vologda, een plek zo’n 450 kilometer ten noorden van Moskou.
De Burevestnik werd in 2018 al onthuld, maar kreeg te maken met een dramatische testfase. Sinds een jaar doet hij het dan toch. Alleen laat de Russische portemonnee niet toe dat er veelvuldig gebruik van wordt gemaakt. De Verenigde Staten beweren dat Rusland zich niet rijk moet rekenen. Ga er maar van uit dat de Amerikaanse spionagesatellieten alles al lang in de gaten houden.
Het tweede wapen dat de aandacht trekt is de Fath-360, een raket uit Iran. Die heeft een bereik van 120 kilometer en een springlading van 150 kilo. De raket kan volgens de VS “binnen enkele weken” tegen Oekraïne ingezet worden. Iran zou tientallen Russen hebben getraind om de raket te gebruiken.
De Iraanse wapens komen Rusland goed uit, want de wapens uit Noord-Korea vallen tegen. Daar hebben de Russen zich op verkeken.
Het Westen is boos over de steeds nauwer wordende banden tussen Rusland en Iran. De ongeveer tweehonderd Iraanse kruisvluchtwapens zijn volgens onder meer de VS, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Duitsland een groot gevaar voor de veiligheid van Europa. Ook Den Haag heeft de Iraanse ambassadeur op het matje geroepen.
De Iraanse raket is vrij onnauwkeurig, dus die brengt de veiligheid van Europa niet direct in gevaar. Dat doet de Russische Iskander-raket wél, en juist die wordt ‘vrijgespeeld’ doordat de Russen Iraanse wapens als eerste kunnen inzetten.
Iran ontkent alles en zegt dat de “leugens” bedoeld zijn om de aandacht van Gaza af te leiden. De Oekraïneoorlog en de Gazaoorlog kruipen naar elkaar toe.
Het derde wapen betreft de Palianytsia-kruisraket uit de Oekraïense keuken. De Palianytsia is vernoemd naar een Oekraïens brood. Kennelijk is het zo moeilijk uit te spreken dat er Russische spionnen mee worden ontmaskerd. Het is het Oekraïense antwoord op de Amerikaanse twijfel over het leveren van langeafstandswapens.
Tienduizend kruisvluchtwapens en raketten schoten de Russen al in deze oorlog op ons af, dus geef ons nu de wapens waarmee wij hen kunnen treffen, klaagde Oekraïne eind augustus. “Doe niet zo moeilijk, we hebben nu zelf ook zo’n verreikende kruisraket”, dat werk.
Dat argument werkt misschien, maar het mes snijdt aan twee kanten. Want de Amerikanen kunnen nu redeneren dat al die smeekbeden uit Kyiv niet meer zo nodig zijn.
Toch is de VS verbaasd dat de Oekraïners er in het diepste geheim in geslaagd zijn binnen anderhalf jaar zo’n raket te maken. Daarmee kunnen ze op eigen kracht de Russen “diep” raken. Tenzij dat Oekraïense bluf is, want boze tongen beweren ook Northrop-plaatjes herkend te hebben in de gelikte presentatie van het wonderwapen. Ook dat is oorlog: bluffen met iets dat niet bestaat.
Terwijl de Amerikaanse president Joe Biden zich het hoofd breekt over het leveren van langeafstandswapens, dient de volgende kandidaat zich alweer aan. De JASSM is een zeer precieze raket, die vanuit vliegtuigen gelanceerd kan worden.
De modernste versies reiken nog veel verder dan de ATACMS-raketten. Ze kunnen de Russen dus dwingen hun aanvoer- en lanceerinstallaties tot diep in Rusland terug te trekken.
Nu Oekraïne over F-16’s beschikt, en ook over oude Sovjettypen die nog geschikt gemaakt kunnen worden voor zo’n raket, kan de JASSM in principe zo gebruikt worden. Toen de VS de raket een paar jaar geleden na Syrisch misbruik van chemische wapens even als plaatselijk strafwapen gebruikte, bleek Russische luchtafweer machteloos. Militair succes lijkt dus wel zeker: een vierde wonderwapen.
Maar politiek gezien duikt alweer de vrees op dat er een grens wordt overschreden. Westerse waarschuwingen om Iran buiten de oorlog te houden zijn dan in Russische ogen olie op het vuur. Net als het boven Oekraïens (of zelfs Russisch) grondgebied onderscheppen van Russische drones die anders ‘per ongeluk’ op NAVO-grondgebied terechtkomen. De landoorlog wordt steeds meer een luchtoorlog.